Akşam güneşinin topraklara veda ettiği bir anda, elimde eski bir fotoğraf albümüyle düşüncelere daldım. Fotoğrafların arasından bir kare çıktı: dar sokakları, taş evleriyle küçükçe bir kasaba… “Burdur Karamanlı” yazıyordu altında, silik harflerle. O an içimde bir merak kıvılcımı çaktı: “Karamanlı’nın nüfusu ne kadar olabilir, kimler yaşar orada?” Yazarken seninle o merakı paylaşmak istiyorum.
Burdur Karamanlı’dan Bir Işık: Sayılarla Hayatın İzleri
Resmî kayıtlara göre, 2024 yılı verilerine dayanan nüfus sayımı, Karamanlı ilçesinin toplam nüfusunun 8.223 kişi olduğunu gösteriyor. :contentReference[oaicite:0]{index=0} Bu toplam; 4.057 erkek ile 4.166 kadından oluşuyor, yani kadınların oranı %50,66 iken erkeklerin oranı %49,34 olarak hesaplanmış durumda. :contentReference[oaicite:1]{index=1} İlçe merkezinde yaşayanların sayısı yaklaşık 6.060 kişiyken, köy ve beldelere dağılmış nüfus 2.163 kişi civarında. :contentReference[oaicite:2]{index=2}
Ama nüfus sayıları yalnız rakam değil; her bir kişi bir hayat, bir umut, bir hikâye demek. İşte bu sayılar arasında gezinirken seninle iki karakteri tanıştırmak istiyorum: çözüm odaklı Erhan ve empatik zarafetli Zeliha.
Erhan’ın Planı: Stratejiyle Ortaya Çıkan Umut
Erhan, Karamanlı’da doğmuş, büyümüş bir genç. Liseyi bitirince “Yaşamak istiyorsam fırsatlar orada olmalı” diyerek büyük kente gitmek istemişti ama içindeki toprak sevgisi onu geri çağırdı. Günün birinde geriye döndüğünde nüfusun azaldığını, gençlerin göç ettiğini öğrendi. “Nüfus 8 binin üzerindeyse bu kasaba hâlâ canlı demektir,” dedi kendi kendine. Çözüm odaklı yaklaşımıyla, gençleri tutacak iş projeleri, küçük ölçekli atölyeler, zanaat ve tarım kooperatifleri fikirleri üretmeye başladı. Rakamlar ona bir başlangıç, bir potansiyel gibi gözüküyordu: “8.223 kişi demek; belki 100–200 aile daha buraya yatırım yapabilir, iş olanağı yaratabiliriz.”
Zeliha’nın Duygusu: Her Kişi Bir Hikâye, Her Hikâye Bir Bağlantı
Zeliha, Karamanlı’da yaşayan kadınlardan biri. Halk eğitim kursunda yöresel dokuma öğretmeni, mahallede ev ziyaretleri organize eden gönüllü. O, her nüfus sayısının ardında görünmez bağlar, komşuluk hikâyeleri ve küçük dayanışmalar görür. Nüfus 8.223 olunca “Yüzlerce yüz – ama her bir yüzün bir alın teri, bir çocuk, bir anne, bir anısı var” der Zeliha. Çocukların okula geliş sıklığı, komşuların ortak tarlada karşılaşmaları, düğünlerin, cenazelerin sayısı… Tüm bunlar nüfusun çoktan ötesinde bir toplumsal ağ demektir. Kadınların ilişkisel yaklaşımıyla Zeliha, nüfusun içindeki “insanlığı” kuşatır.
Sayılardan Öte: Nüfusun Dinamikleri ve Eğilimler
Bu nüfus rakamının yıllar içindeki oynamaları da dikkat çekici. 2023 verilerinde Karamanlı nüfusunun 8.249 kişi olduğu görülüyor. :contentReference[oaicite:3]{index=3} Bu, nüfusun muhafaza edilmesi ya da küçük dalgalanmalarla devam ettiği anlamına geliyor. Birçok küçük ilçe ya da kasaba nüfus kaybı yaşarken Karamanlı’nın bu “dayanıklılığı” dikkat çekici.
Ayrıca cinsiyete dağılım dengeli: kadın-erkek neredeyse eşit sayıda. Bu, göç eden genç erkeklerin durumu, kadınların yerel kalışı gibi sosyal ipuçları verir. Zeliha’nın hayalindeki toplumsal bağlar bu dengeyle besleniyor.
Hikâyenin Mesajı: Nüfus Rakamsal Değil, Yaşamsaldır
Erhan’ın stratejik bakışı ve Zeliha’nın empatik hissiyatı birbirini tamamlıyor. Bir rakam “8.223” dedik; ama seninle paylaştığım bu sayı, toprağa bağlı hayatların, umutların, planların ve duyguların toplamı. Karamanlı’nın nüfusu ne kadar? 8.223 kişi — ama o insanlar, birlikte yaşadıkça “birlikte köklenen” bir kasabayı da tarif eder.
Senin aklında bir soru ile bırakıyorum: Bu rakamları okurken aklına hangi yüzler geliyor? Karamanlı’da yaşayan bir genç, bir kadın, bir yaşlı… Onların hikâyeleriyle nüfus rakamı daha mı anlam kazanıyor, yoksa yoksa sayılar mı hikâyeye gölge düşürüyor? Yorumlarını duymak isterim.
::contentReference[oaicite:4]{index=4}